Sloba Radanović je otkrio neispričanu priču o Halidu Bešliću, rekavši: „Dugi niz godina je opskrbljivao potrebite, ali je više volio da to ostane neotkriveno.
Nakon najave smrti Halida Bešlića, muzičke ikone i jednog od najomiljenijih vokala sa prostora bivše Jugoslavije, javnost nastavlja sa ispraćajima. Među brojnim kolegama iz muzičke oblasti, potresna razmišljanja i uspomene izneo je poznati pevač Sloba Radanović, prepričavajući dosad nepoznatu priču.
NJegova izjava izazvala je dubok emocionalni odjek i poslužila kao dirljiv podsjetnik da Halid Bešlić nije samo umjetnik, već i osoba izuzetnog saosećanja, koja pruža pomoć onima kojima je najpotrebnija – bez ikakvog očekivanja javnog priznanja.
Sloba Radanović je preko svojih društvenih mreža otkrio javnosti do sada nepoznat narativ, otkrivši detalj u vezi Halida Bešlića za koji tvrdi da do tog trenutka nije znao. On je u svom postu ispričao incident koji se dogodio prije deceniju u Sarajevu, u koji je uključena i Državna agencija za istrage i zaštitu.
Konkretno, “Umro je najbolji čovjek Sarajeva, Halid Bešlić… Nisam o njemu ništa znao niti imao veze s tom muzikom, dok prije desetak godina nije upala SIPA u narodnu kuhinju u Sarajevu. Bilo im je sumnjivo što je broj korisnika bio mnogo veći od budžetskih davanja za tu, inače državnu instituciju.”
Tokom nadzornog perioda, utvrđeno je da kuhinja obezbeđuje 100 dodatnih obroka svakog dana mimo onoga što je finansijski podržano iz državnog budžeta. Inspektori su, osećajući se zbunjeno i zabrinuto, zatražili objašnjenje.
Halid Bešlić – komšija tiho podržavajući Sloba u nastavku narativa iznosi opaske direktora Narodne kuhinje u tom periodu, koji je razjasnio razloge za obezbeđivanje dodatnog obroka:
U stanju ranjivosti i strepnje, direktor je priznao da im je njihov prvi komšija, Halid Bešlić, godinama davao novac za te obroke; međutim, ovaj dogovor je ostao neotkriven, što ih je navelo da nezakonito pripremaju obroke za one kojima je potrebna.
Tada ova informacija nije izašla u javnost zbog Bešlićeve eksplicitne želje da svoje ime odvoji od donacija. On je ovu akciju preduzeo diskretno, bez prisustva kamera ili medijskih najava — iskreno i sa iskrenom namerom.
Filantropija lišena težnje za priznanjem, ovaj narativ je samo jedan od mnogih koji afirmišu status Halida Bešlića kao čovjeka iz naroda, vječno voljnog da pruži pomoć uz uzdržavanje od samopromocije. Tokom svog života oličavao je skromnost i saosećanje, osobine koje se sve više otkrivaju nakon njegove smrti.
Pojedinci koji su upoznati sa Halidom često ističu njegovu izuzetnu osetljivost za potrebe drugih, napominjući da je dosledno odbijao da skrene pogled sa patnje onih oko sebe. Umesto da se oslanja na veličanstveni jezik, odlučio se za opipljive akcije, što je primer njegove pomoći u zajedničkoj kuhinji.
Prava veličina se otkriva kroz oproštaje. Nakon Khalidove smrti, platforme društvenih medija postale su preplavljene odavanjem počasti i sećanjima koja su istakla njegovu dobrotu, poniznost i humanost. Brojni pojedinci nazivali su ga “čovjekom iz naroda”, “ljudskim bićem” i “dobrim duhom Sarajeva”. Čak i onima koji ga nisu lično poznavali pružila se prilika da se uvere u njegov izuzetan karakter – ne samo kao umetnika već i kao pojedinca.
Slobina deklaracija je podvukla ideju da se prave vrednosti nalaze u suptilnim gestovima saosećanja, a ne u javnom priznanju.
ZAKLJUČAK:
Halid Bešlić će biti cijenjen ne samo zbog svojih trajnih melodija, već i zbog duboke ljudskosti koja je obilježila svaki njegov postupak. Narativ koji je ispričao Sloba Radanović služi kao dodatni dokaz da Halidovo postojanje nije bilo vođeno težnjom za slavom, već principima koji prevazilaze sferu pop muzike.
Dok se opraštamo od njega, narativi poput ove traju kao svedočanstvo o dubokom uticaju koji jedan pojedinac može imati — tiho, nesebično i sa iskrenom namerom. Halid Bešlić nije samo oblikovao muzički pejzaž Balkana, već je ostavio u amanet saosećanje koje će se negovati godinama koje dolaze.
