Aleksandar Berček, istaknuta ličnost srpskog pozorišta, nedavno je obeležio svoj 73. rođendan. Njegov životni put je sve samo ne nekompliciran, pun izazovnih okolnosti i zapaženih nastupa. Dvije osobe, Svetlana i Ana, imaju poseban značaj u njegovom životu kao njegove supruge. Aleksandar Berček retko kada u intervjuima govori o svom ličnom životu, ali jedan od najznačajnijih je bio u emisiji „TV lica, kao i svaki drugi svet“, gde je otvorio svoje detinjstvo i ukratko pomenuo svoje naslednike. Međutim, njegova supruga ostaje misterija i za domaću i za međunarodnu javnost. To je posebno interesantno jer danas u vrijeme pametnih telefona teško se šta može sakriti.
Utvrđeno je da je dva puta stupio u brak. Iz saveza sa prvom suprugom Svetlanom imao je dvoje dece: sina Nikolu i kćerku Milicu. Druga supruga Ana, takođe njegova koleginica, rodila mu je i dvoje dece: sina Miloša i ćerku Minu. Nema više dostupnih informacija o ovom pitanju. Čini se da se glumac drži uvjerenja da je šutnja zlato, jer nikada nije javno govorio o ženama. O svom odnosu sa nasljednicima, Tanja Peternek je podijelila sljedeće uvide: Nažalost, nisam bio u mogućnosti da provodim mnogo vremena sa svojom djecom dok su odrastala. To je za mene izvor velike tuge, ali je bio kulminacija raznih okolnosti. Zatim je razmišljao o njihovom odgovoru na poziv koji je uputio. Moja djeca nisu svjesna da radim kao glumac. Nisam ih podigao da daju prioritet prisustvovanju mojim događajima. Međutim, kako su odrastali, povremeno traže karte za filmske premijere.
U selu Vrdnik, 4. septembra 1950. godine rođen je glumac. Aleksandrovo odrastanje je bilo izazovno jer su njegovi roditelji imali ograničena finansijska sredstva, zbog čega je često bio gladan. Od ranog djetinjstva, prepoznao je da se mora sam snaći, priznajući da je isključiva odgovornost njegovih roditelja da obezbjede odjeću i hranu. Kao rezultat naših finansijskih borbi, i činjenice da su vojne škole obično pohađali oni koji su bili finansijski ugroženi, odlučio sam da se prijavim tamo. I pored dva puta prijavljivanja, oba puta sam odbijena zbog loše uhranjenosti. Moguće je da su edukatori i psiholozi prisutni na ispitima ocjenjivali moj nivo usklađenosti, što je dovelo do toga da nisam prihvaćen. U Žablju sam učestvovao na recitatorskom takmičenju i izveo Jesenin komad, koji je izazvao izuzetno pozitivan odjek publike i naveo ih da me iznesu na slavlje. Kasnije sam se takmičio u Plani i bio treći. Ove događaje je pojedinac ispričao u televizijskom nastupu.
Po dolasku u Beograd 1969. godine na studije, osamostaljuje se. Zanimljivo je da je za vrijeme studiranja dobio tri odvojene stipendije, a jednom je spomenuo da je raspolagao većim finansijskim sredstvima nego njegov otac za penziju. Kao rezultat toga, njegov otac je kontaktirao vlasti, što je dovelo do toga da je glumac ispričao svoju razmjenu sa policijom. U drugoj godini sam i ja radio na filmu, a nakon toga sam kupio polovan film. Kada ga je vratio kući, moj otac, koji je bio poznat kao Lala policajac, upitao je: “Zašto si ovdje? Jesi li došao autom?” Kada sam mu odgovorio da je to zaista moj, on je upitao: “Čiji je ovo auto?” Ovo je ispričao izvođač tokom programa. „Tako ne može biti“, uzviknuo je dok je skočio na bicikl i krenuo pravo u policijsku stanicu da podnese prijavu protiv mene. Došla su dva policajca, koji su takođe bili naši prijatelji, koji su službeno počeli da istražuju stvar. Tražili su: “Druže, molim te pokaži promet.” Moj otac je tada dobio informaciju: “Lalo, ovdje je sve dokumentirano i sve je u redu”, rekao je. Tokom emisije, glumac je ispričao očeve reči: „Nisam mogao ni da kupim bicikl, a on je student i nemam pojma šta studira. Od trenutka kada je stavljen u centar pažnje, činilo se da mu je bogatstvo nestalo. Njegovo umijeće i strast za glumom bili su široko priznati. U početku je osvojio srca publike kao simpatični Miško u filmu “Ko to tamo peva”, a potom je dobio niz zapaženih uloga. Uprkos nastupima u brojnim omiljenim televizijskim emisijama i filmovima, uključujući “Otpisani”, “Stižu dolari”, “Ko to to peva?”, “Južni vetar” i mnoge druge, ostao je nepokolebljiv u svom odbijanju da udovolji publici i pokloni joj se.
