Aleksandra Prijović, muzička senzacija, nekada je živela životom koji je bio uobičajen među njenim vršnjakinjama u Belom Manastiru u Hrvatskoj.Odrastala je sa majkom bakom i djedom a u osnovnoj školi je kkao je poslije rekla ponekad bila i predmet ismijavanja. Iako nije završila srednju školu, bila je odlična učenica OŠ “Dr. Franjo Tuđman”.
U osmom razredu učestvovala je na školskom natjecanju iz hrvatskog jezika i osvojila peto mjesto sa ocjenom 50. Naša fotografija potvrđuje ovu činjenicu. Međutim, Priya se nije uspjela plasirati na okružno natjecanje, koje je bilo ograničeno na učenike sedmog i osmog razreda koji su bili prvoplasirani. Nakon završene osnovne škole, Aleksandra se upisuje na program hotelijerstva i turizma u Drugoj gimnaziji „Beli Manastir“. Nažalost, nije uspjela završiti program jer je završila samo tri od četiri obavezna razreda.
U početku sam pohađala drugu srednju školu i uspješno završila tri razreda bez ikakvih problema. Međutim, moja nemogućnost da završim četvrti razred bila je zbog toga što me je život odveo u drugom smjeru. Kada se iznenada pojavi životni san, kao što je moj da pevam, sve ostalo ide u stranu. Za mene je to bilo moje obrazovanje. Mnogo sam putovala zbog muzičkih takmičenja, posebno zbog šou programa talenata “Zvezde Granda” u Beogradu, što je dodatno ometalo moje studiranje. Bitno je napomenuti da je novinarski tim prethodno posetio Beli manastir i predmetnu školu, gde je Prija doživela maltretiranje od strane vršnjaka zbog težnje da postane pevačica.
Novinari su naišli na osobe koje su poznavale Priju tokom njene mladosti. Izrazili su svoje divljenje njenim dostignućima i slavom, istovremeno priznajući nedaće sa kojima se suočavala od svojih vršnjaka u djetinjstvu. Uprkos tome, izrazili su ponos na njena dostignuća. Kada sam bio mlad, provodio sam vreme sa Aleksandrom iako je bila godinu dana starija od mene. Aleksandra je izuzetna devojka, jer dosledno odiše srećom i pozitivnošću, bez obzira na okolnosti. Neki su je kritikovali zbog ove osobine, dok su joj se drugi divili. Osjećam se neizmjerno ponosnim kada čujem da je neko iz naše zajednice, koji je odrastao uz nas, postao tako visoko cijenjen.
