U minulo doba Jugoslavije, njeno stanovništvo se striktno pridržavalo moralnih kodeksa, od kojih su neki izgubili na značaju u savremenosti. Danas značajan dio stanovništva iz tog perioda osuđuje ponašanje mladih, kritikujući njihove postupke kao nesvojstvene njihovoj generaciji. Jedan od problema je da je nekim starijim pojedincima teško prihvatiti činjenicu da su društvene norme doživjele metamorfozu, a ono što se nekada smatralo neprikladnim sada je oslobođeno za sve.
U prošlosti je bilo neuobičajeno da mlade žene borave sa muškarcima van granica braka. To je posebno važilo za Jugoslaviju, gde se takav aranžman smatrao alarmantnim za devojke. Komšije bi im često ogovarale iza leđa, etiketirajući ih kao bludnice. Muškarci, s druge strane, koji su odlučili da se ne vjenčaju, ali su željeli da budu u vezi sa neudatim ženama, nisu bili podvrgnuti istom nivou kontrole. Nisu kažnjeni zbog svoje odluke, a samo je usput rečeno da “Dragan i dalje živi sa Anom bez braka”. Parovi koji su odlučili da žive van braka često su se osjećali primorani da to drže u tajnosti zbog straha od neodobravanja drugih. Danas mnogi ljudi odlučuju da počnu graditi zajednički život prije nego što se vjenčaju. Uobičajeni vjenčani list više ne osigurava sretnu vezu bez stresa. S obzirom da su granice u međuljudskim odnosima osjetljivo pitanje, pojedinci daju prednost ličnom zadovoljstvu nad vanjskim miješanjem u njihove privatne živote.
U Jugoslaviji je bio običaj da svi rade, bez obzira na godine i pol. Težnja ka finansijskoj dobiti nije bila jedini motivacioni faktor, jer su Jugosloveni bili veoma ponosni na svoju marljivu radnu etiku. Prezirali su one koji su bili besposleni i smatrali krađu nedostojnim sredstvom za sticanje bogatstva. Mlađa generacija je takođe ohrabrivana da učestvuje u radnim događajima, jer se nerad u zajednici nije tolerisao. Oni koji su smatrani besposlenim brzo su označeni kao “paraziti društva” i aktivno izbjegavani. Za to vrijeme je čak bila i opštepriznata fraza koja je osuđivala one koji su živjeli ovakvim načinom života: “Besposleni – naši neprijatelji. Čuvajte radnički hljeb!
Jugoslovensko venčanje je kulturni fenomen koji je zaista jedinstven. Iako su moderna vremena donijela raskošne proslave sa listama gostiju ispunjenim poznatim i nepoznatim ličnostima, to nije uvijek bio slučaj. Ipak, svadbe su se i dalje slavile sa istim nivoom entuzijazma i veselja. Za vreme Jugoslavije, venčanja su se obično održavala skromno ili u lokalnoj opštini ili čak u kući para uz prisustvo samo male grupe poznanika. Mladenci su pozivali svoje najbliže rođake, prijatelje i komšije, ali je bilo ključno da ne izgledaju pohlepno ili da se fokusiraju na gomilanje bogatstva pozivajući previše gostiju. Često bi parovi birali datum vjenčanja koji bi se poklopio s Bogojavljenjem i nastavili da organizuju svoju ceremoniju u crkvi. U prošlosti je svadbena odjeća bila ograničena na ono što su pojedinci imali pri ruci, bez šivenih haljina ili kupovine odijela. Proslave su često bile skromne, a ekstravagantne gozbe su bile retke, a gosti nisu uvek bili prisutni da prisustvuju ceremoniji. Osamdesete godine prošlog stoljeća svjedočile su procvatu industrije vjenčanja koja je pretvorila ono što je nekada bila skromna zajednica u grandioznu proslavu. Važno je napomenuti da je u ovom periodu stopa razvoda bila znatno niža nego danas. Da li je tada bilo bolje nego danas svaki pojedinac ima svoje lično mišljenje.
