Ljiljana Žikić bila je žena koja je mnoge muškarce ostavila u čudu, ne samo zbog svog zadivljujućeg izgleda, već i zbog svoje neverovatne hrabrosti i odlučnosti. Bila je duboko posvećena odbrani Kosova, i bila je spremna da rizikuje svoj život za to. Njena ljepota je bila toliko poznata da je proglašena za najljepšu djevojku bivše Jugoslavije. Skoro da nije imala konkurenciju na tom takmičenju. Nažalost, ona je bila jedna od žrtava u bici za Kosovo. Oni koji su je poznavali bili su oduševljeni njenom neodoljivom karizmom i dinamičnom energijom. Iako je njen privatni život i dalje obavijen velom misterije, njene romantične veze, posebno s princom Tomislavom, uvek su izazivale interesovanje javnosti. Uprkos tome, postoji vrlo malo stvarnih informacija o njenim privatnim poslovima.
Ljiljana Manojlović Žikić, rođena 9. marta 1957. godine, bila je jedna od troje braće i sestara iz Kragujevca. Njen otac Živko Đogović radio je kao vozač iz Hercegovine, dok je majka Milica porijeklom iz sela Žabara kod Topole. Kao devojčica pohađala je muzičku i baletsku akademiju i učestvovala u pozorištu “Joakim Vujić” u Kragujevcu. Nakon razvoda roditelja, Ljiljana se sa majkom, bratom i sestrom preselila u selo Žabare. Uprkos očevom napuštanju, Ljiljana je bila poznata po težnji za pravdom i zbog toga je promenila prezime iz Đogović u Žikić, prezime svoje majke. Dodala je i prezime pokojne bake po majci Manojlović. Nakon završetka studija na Fakultetu organizacionih nauka u Beogradu, Ljiljana je stekla priznanje zbog svog upečatljivog izgleda i smele ličnosti. Godine 1978. krunisana je za Mis SR Srbije i iste godine postala finalistkinja za titulu “Miss Jugoslavije”. Nakon što je njena manekenska karijera uzela maha, njene fotografije mogle su se naći u bezbroj časopisa širom SFRJ. Početkom 1980-ih se upustila u glumu i učestvovala u raznim filmovima kao što su “Nije nego”, “Tigar”, “Balkan Express” i “Strawberry Grlo”. Njene uloge u ovim filmovima bile su kratke i često su zahtijevale golotinju.
U početku, njena strast je bila proizvodnja muzičkih snimaka; međutim, s vremenom je otkrila svoj prirodni talenat za pisanje poezije. Njena prva zbirka pesama “Tebi” bila je dobro prihvaćena. Tokom svog života udavala se dva puta, od kojih su oba završila razvodom. Iz ovih brakova rodila je šestoro dece, a najmlađa ćerka Dina je postala poznata ličnost zbog nastupa u rijaliti programima. Oko Ljiljanine lepote kruže razne glasine koje su ostale uglavnom nepoznate, uključujući i navodnu romantičnu vezu između nje i princa Tomislava Karađorđevića, koji nije mogao da odoli njenom šarmu nakon što su se prvi put upoznali 1993. godine u Hramu Svetog Save na Vračaru. Putevi su se ponovo ukrstili godinu dana kasnije u manastiru Milton u Torontu, gde je Ljiljana izrazila želju da ostane sa sestrom Gordanom. Ljiljana je u Kanadi objavila kompilaciju dečijih pesama o ljubavi. Od tada je postala članica “Ambassadori mira”, izdavačke kuće sa sjedištem u Sjedinjenim Državama, i svake godine učestvuje na Festivalu pjesnika. Nakon što je dobila vest o teškoj bolesti princa Tomislava, vratila se u Srbiju 1995. U maju 1996. Ljiljana je tvrdila da je njena veza sa princom počela na Oplencu i trajala oko godinu dana. Prema Ljiljaninim rečima, princ Tomislav je izrazio nameru da se odvoji od sadašnje supruge, princeze Linde. Kružile su glasine da se par možda tajno verio 27. oktobra 1996. godine.
Navodni brak princa Tomislava sa ženom koja sebe naziva “beogradskom princezom” bio je predmet glasina. Princ pojašnjava da je žena pjesnikinja i da se ogradio od nje čim je shvatio da njihovo druženje postaje više od obične. Zabranio joj je čak i da posjećuje njegovu rezidenciju u Topoli. Nadalje, navodi se da je ta žena davala pogrdne komentare na račun kneževe supruge Linde i lažno tvrdila da je princeza Karađorđević direktan Karađorđevićev potomak, dok je u stvarnosti sa Karađorđem povezana samo preko njegovog brata. Čak i da je princ imao ikakvog interesa za nju, njihovo sjedinjenje bi bilo zabranjeno pravoslavljem. Naime, žena je pozvala princa i uvrijedila ga nazvavši ga kukavicom. Ljiljana, knežev pouzdanik, za ovu neočekivanu situaciju svalila je krivicu na pojedince iz prinčevog užeg kruga. Iznenađujući potez bio je iznenađujući potez “Karađorđević” ženinom prezimenu. Dva su različita mišljenja o tome zašto je Ljiljana odlučila da uzme ovo prezime. Jedna verzija navodi da je to učinila zbog veze predaka sa Karađorđevim bratom, dok druga tvrdi da je to jednostavno zbog njene naklonosti prema Tomislavu. Krajem 1996. Ljiljana je napustila Oplenac i nastanila se u svom stanu u Budimskoj 36 u Beogradu, gde je svoje napore usmerila na pisanje poezije i proze. Osim toga, počela je pisati svoje memoare “Korijeni”. U jeku agresije NATO-a na Saveznu Republiku Jugoslaviju, Ljiljana je 28. marta 1999. godine donela odluku da se dobrovoljno prijavi u VJ. Tragično, Ljiljana, koja je služila kao dobrovoljac u 125. motorizovanoj brigadi, upala je u zasedu albanskih terorista. druga dva vojnika tokom izvođenja borbenog zadatka kod pećkog sela Ljubenić 1. aprila 1999. godine, što je na kraju dovelo do njene smrti u dobi od 42 godine.
